Het gaat goed en ik ben niet perfect

Het gaat goed
Dochterlief doet het goed, maar we zijn allemaal nog wel erg moe. Ik merk ook, dat ik snel uit het lood geslagen ben. Soms schrik ik zelfs van mezelf...
Vandaag het drukverband verwijderd van de wond boven haar wenkbrauw. Gisterenavond was die achter haar oor er al af gevallen.

Vanmiddag gingen we even samen Spijkenisse centrum in. Eerst naar de Action om iets te zoeken dat we zaterdag als omslagdoek kunnen gebruiken zodat we warm blijven. We vonden een chenilledeken in de goede kleur. Staan we bij de kassa, ik doe mijn portemonnee open... geen pinpas. Het zweet breekt me uit en ik voel de kleur uit mijn gezicht trekken. Waar is dat ding???? Dochterlief betaalt de deken even en we gaan terug naar hun huis. Eerst de lokale supermarkt gebeld: geen pinpas gevonden. Wanneer heb ik 'm voor het laatst gebruikt? Ik kan het me met de beste wil van de wereld niet herinneren... Jullie wel? De Hema gebeld. Daar ben ik van de week ook geweest. Nee, geen pas gevonden... Ik weet het niet meer en bel de bank. Ondertussen werken mijn hersenen op volle toeren. Ik krijg een ingeving en bel naar huis. "Wil jij even kijken in die oranje jas, die ik zondag met de marathon aan had?" "Tuurlijk, mam is jouw rekeningnummer 123456789 en je pasnummer 123? Dan heb ik 'm niet gevonden... hahaha". Zoonlief kon ik wel om z'n hals vallen als ik naast 'm had gestaan. Nu deed ik het af met een heel hartelijk bedankje. Joepie, mijn pas is weer terecht!! 

Ik ben niet perfect
Zojuist zag ik op Facebook deze geweldige foto! Vroeger riep ik vaak: "Nobody is perfect and my name is Nobody", maar daar ben ik wel een beetje van terug gekomen. Deze foto past tegenwoordig beter bij mij. En hiermee dank ik dan met name manlief..., die het ondanks al mijn nukken al vijfentwintig jaar bij mij is! Lieverd, ik hou van je!