Alleen op reis...

Op Facebook lees ik net zo'n prachtig gedicht, wat geplaatst was als hart onder de riem voor morgen, als Miranda aan haar laatste reis begint. Ik was er helemaal door ontroerd:

Ik ga op reis, zonder bagage en helemaal alleen
Ik ga op reis, al weet ik alleen nog niet waar heen...

Achter mij voel ik het grote verdriet
Van al diegenen die ik achterliet.

En nu sta ik voor de brug, de scheiding met het nieuwe land
De brug, de schakel met de overkant.
Regenbogen kleuren de hemel als poorten die me met vreugde onthalen
Het licht komt me tegemoet en alles lijkt te stralen.

Toch voel ik nog twijfel of ik de brug zal overgaan
De brug de schakel met mijn nieuwe bestaan
Maar ik voel in mijn hart dat ik me totaal mag overgeven
Door vol vertrouwen de brug over te gaan op weg naar mijn nieuwe leven.

En op het moment dat ik me helemaal overgeef
Lijkt het wel alsof ik zweef.
Ik voel de warmte en de liefde aan de overkant
Velen zie ik wachten en reiken mij in liefde al de hand.

Ik zie het witte licht dat in de verte schijnt
En ik voel dat alle angst in mij verdwijnt.
Ik voel de liefde en de warmte die mij omringen diep van binnen
Vol vertrouwen ga ik aan mijn nieuwe leven beginnen.

Ellen Sombroek

Lieve Miranda

De Samenloop voor Hoop in Hoogvliet in 2009 is ter ere van jou georganiseerd. Jouw verhaal raakte mij en mijn dochter diep. We kregen een goed contact, zijn wel eens bij je langs geweest en hebben je beter leren kennen.

Jouw strijd tegen de kanker die zo oneerlijk was. Je relatie die verbrak, je ontmoeting met Dennis en het geluk wat je bij hem vond. Je kattenkinderen waar je zo van hield. Je berichtjes op Facebook. Vanochtend las ik nog dat je zo had genoten van Expeditie Robinson gisterenavond.

Zojuist ga ik weer even Facebook op en lees ik het bericht van je mama:

voor alle kennissen en vrienden van miranda, wil ik jullie laten weten, 

dat miranda gisteravond is overleden aan een hartstilstand bij haar vriend in 'sgravenzande, 

het is voor mij onmogelijk om iedereen persoonlijk te benaderen, vandaar deze mededeling.

Het is of de wereld even stil stond... ik kon het niet bevatten... Wat ontzettend oneerlijk... Je was zò gelukkig met Dennis, eindelijk weer samenwonen en nu is alles voorbij... Je mocht maar 38 jaar worden.

Lieve Miranda, ik ga je missen, maar ben zò blij dat ik je heb leren kennen! Ik vond je een superwijf.

Mijn gedachten gaan uit naar je mama, Dennis en alle andere dierbaren. Hen wens ik heel veel sterkte om het verlies te dragen en het gemis van jou een plekje te kunnen geven. Over een poos misschien... 

Rust zacht lieverd!

Cadeautje van Cootje

Stitchery

Naast het in elkaar zetten van de top, wilde dochterlief 'm graag versieren met stitchery. Vorige week heeft ze de tekeningen erop aangebracht en zaterdag heb ik vlieseline erachter gestreken en kon de instructie beginnen. Ze vindt het super leuk en ze doet het ook erg netjes.

Controle in het ziekenhuis
Gisteren moesten we weer voor controle naar het ziekenhuis met dochterlief. Waar we bang voor waren, werd bevestigd: er moeten weer vier plekjes verwijderd worden. Dit keer alle vier poliklinisch, dat scheelt veel tijd. Het nadeel is, dat je twee weken op de uitslag moet wachten of de operatie gelukt is. Maar dat nemen we maar voor lief.

Cadeautje van 'Cootje'
Toen we gisteren uit het ziekenhuis thuis kwamen lag er een cadeautje op tafel met een briefje erop: Voor Yvonne, dus de rest van de familie afblijven!!! Geen idee wat dat zou kunnen zijn, maar kijk eens wat lief:
Een cadeautje van mijn vriendin/buuf. In vrij korte tijd hebben we elkaar goed gevonden en dat resulteerde nu in dit cadeautje. Ik ben er enorm blij mee! Enne..., voor Co hebben we ook nog wat in petto... Just wait and see :)

Nieuwe ervaring
Op mijn eigen werkplek is de hoeveelheid werk dusdanig teruggelopen, dat ik daar niet gelukkig van werd. Ik heb dit ook aangegeven, met als gevolg dat ik vanaf 1 oktober directiesecretaresse ben op een vestiging in Nieuwerkerk aan den IJssel. Het gaat om tijdelijke inzet, want tussen 1 januari en 1 mei 2013 zal onze reorganisatei geëfectueerd worden. Tot die tijd ben ik in ieder geval lekker bezig.
Vandaag was daar mijn eerste inwerk-/overdraagdag. Het is niet ingewikkeld, maar wel heel erg veel!! Ik ga er voor en wat 2012 gaat brengen, zien we dan wel weer!

Top in wording

Top in wording
De top van dochterlief zit in elkaar! Met een charmed pack kun je niet zo heel goed uit de voeten, dus hebben we deze aangevuld met een lichte stof met een klein kriebeltje. Gisterenavond heeft ze er stitcherypatroontjes op getekend. Dus de volgende les wordt: hoe kan ik een stitchery maken?

Meer nieuws
Ruim een week geleden heeft dochterlief besloten, dat het toch beter was een punt achter haar relatie te zetten en weer thuis te gaan wonen. Zoals je zult begrijpen, hebben we de afgelopen week heel veel aan opruimen en inruimen gedaan. Het is nog niet helemaal klaar, maar we zijn goed opgeschoten. Het lijkt ons ook slim deze opruimwoede nog even door te zetten naar de rest van de zolder.
De kamer van dochterlief is gezellig geworden en ze kan hier wel weer een paar jaar wonen.

De Quilthoeve

Gisteren zijn we (dochterlief en ik) samen met mijn mams naar de zomerfair van de Quilthoeve. Erg leuk om Simone eens live te zien! Ik heb mezelf voorgenomen zo min mogelijk geld uit te geven, dus ik heb alleen een hart gekocht van takjes. Dochterlief kocht een naaidoosje en mams stof.

Er is nog meer nieuws op komst, maar dat hou ik nog heel even geheim :) Gewoon tot er meer van bekend is...

Winter in blogland
Dat zou ik bijna vergeten te vertellen, maar Els heeft een stukje op haar blog gezet waar ik helemaal enthousiast van werd. Kijk maar snel!!
Oh, Els, ik heb geen idee bij blogspot hoe ik het plaatje op mijn blog kan zetten aan de zijkant :(. Dan maar even alleen in dit berichtje... Ik kijk er later nog wel naar.