Al wekenlang hoor ik, "Mam, als het goed is gaan we komende weekend verhuizen...", maar iedere keer kwam er wat tussen. Dus toen ik afgelopen week hoorde, dat het (wederom) dit weekend zou gaan gebeuren, had ik eerlijk gezegd zoiets van "Eerst zien, dan geloven."
Dit is een hele mooie stap, op weg naar zelfstandigheid.
DH moest werken en, door werkzaamheden aan het spoor op zijn traject, ging hij met de auto. Ik kon dus niks anders doen, dan wachten..., koffie zetten, broodjes maken, vragen of er niks vergeten was... En zo werd het half drie en kwam de vader van haar vriendje de laatste spullen, de fiets en DD en vriendje halen. Op naar hun nieuwe onderkomen! Voor het eerst onder moeders (èn vaders) vleugels vandaan. 
Maar ze wonen in een leuke studiootje in een gezellige wijk. En als volgend jaar het theater ook klaar is, is het helemaal een toplocatie! Ik hoop, dat ze heel erg gelukkig zullen zijn met z'n tweetjes!
Wat leuk voor hen en voor jou ook ?? Of heb je last van nestdrang,zoals we dat hier noemen.
BeantwoordenVerwijderenWij vonden het destijds heerlijk, toen het huis weer stukje en beetje van ons werd. En het is ook heerlijk als ze langskomen. groeten van liesbeth
Voor hen is het een hele stap. Voor moeder wordt het waarschijnlijk wennen. Maar uit ervaring weet ik dat je gauw aan de nieuwe vrijheid went.
BeantwoordenVerwijderenHet is even wennen maar ook genieten. Ze hebben een mooi plekje zo te zien dus dat komt wel goed. Je hebt gelukkig ook geen dochter die de 7 sloten niet kent.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Anita