Waar te beginnen?

 Al 2,5 jaar niet geblogd
en ja, waar begin je dan? Het quilten staat bij mij al een paar jaar op een extreem laag pitje. Ik heb nog een roze quilt gemaakt voor mijn schoondochter en wat mondkapjes, maar verder niets. Geen zin, ik maak er ook geen tijd voor, ik heb wel inspiratie en nog heel veel projecten start klaar liggen, maar ik voel gewoon de drive niet om te starten. Dus doe ik het even niet.

Huwelijk zoonlief
Tja, toen corona uitbrak maakten ze ons wel zorgen of het huwelijk van zoonlief wel door zou kunnen gaan. Tot het laatst bleef het spannend, maar uiteindelijk konden zij (met wat aanpassingen) wèl trouwen. En wat hadden we een prachtige dag!

Zweden

Zowel in 2018 als in 2019 zijn we in Zweden op vakantie geweest. Ik geniet daar altijd met volle teugen en wat ik heel leuk vind, is dat ik me ondertussen redelijk verstaanbaar kan maken!

Ons 'huisje'

Ons prachtige uitzicht

Dit jaar hadden we er al voor gekozen om in eigen land te blijven en dat kwam erg mooi uit. Drenthe was onze bestemming voor twee weken en ook daar hebben we erg genoten!

Verhuizing

Dochterlief is weer terug verhuisd naar onze woonplaats en dan nog wel in dezelfde straat als zoonlief. Dus na twee weken heel hard klussen konden zij over.

PME-master certificaat

Samen met zoon- en dochterlief zijn we gestart met taarten bakken op bestelling. Zó leuk om te doen! Ik ben na een paar maanden met de PME-cursus gestart en heb nu mijn master certificaat.

Thuis werken

Momenteel is mijn wereldje best klein. Net als bij zo veel andere mensen: ik werk vanuit huis en that's it. Maar gelukkig ga ik wel nagenoeg iedere dag wandelen met de hond en vaak ook met dochterlief. Twee keer in de week ga ik nog naar de sportschool: met anderhalve meter afstand. Boodschappen bestellen we zo veel als mogelijk via internet.

Blijf gezond!

Geen idee wanneer ik weer een keer een blogje zal schrijven, maar blijf gezond en hou de moed erin!

Over van alles en nog wat

Tjonge, tjonge, wat vliegt de tijd voorbij! En wat is er al weer veel gebeurd.

Ritje voor Devon
Hoe dit begon? Ergens eind februari, toen het nog heel koud was, gingen we met een paar leden van de Rotterdam Rebels een stukje rijden. Even naar Motoport Rockanje.

Het verbouwde pand bekijken en een zalig kopje soep eten. Daarna naar Spijkenisse.

Voor een verkeerslicht zwaaide een jongetje uit een auto naar ons en degene die dat gezien hadden zwaaiden terug. Zijn moeder had een foto hiervan gemaakt en op Facebook gezet. Manlief bleek deze moeder te kennen en dat ventje is ziek. Hij is pas 5 jaar oud en heeft al vanaf zijn derde diabetes 1 èn hij is gek van motoren! Dus bedacht ik, dat ik wel een keer met een paar Rebels bij hem langs kon gaan als het beter weer zou zijn. Zaterdag 19 mei stond het evenement gepland. Omdat er binnen de RR maar een man/vrouw of tien kon, hebben we het evenement openbaar op Facebook gezet. De opkomst overtrof mijn stoutste verwachtingen!!

 

Meer dan 100 (!!!!) motoren hebben dit ventje een onvergetelijke dag bezorgd! Hij wist van niks.

Zijn moeder heeft een filmpje gemaakt (begonnen in huis) waar je zijn reactie kunt zien.

 

Het filmpje is op Facebook al 113.000 keer bekeken! Wat een aantallen. Nadat we daar de straat in zijn gereden, kwam Devon naar buiten. Hij kreeg motorkleding aan en een helm op en mocht achterop mee een ritje maken.

 

Als je dan vooraan rijdt, vervult je dit met zoveel trots en emotie, dat de tranen op een gegeven moment over mijn wangen liepen. G*E*W*E*L*D*I*G!! Het ritje ging naar de McDonalds in Spijkenisse alwaar alle motoren geparkeerd konden worden en Devon op z'n gemakje alles kon bekijken.

met dank aan Hans van Wijk Motoren

Van de Goodwill Monkeys, die ook meereden, kreeg hij een cadeaubon alwaar hij een heel toepasselijk cadeau heeft gekocht :)

Wat een indrukwekkende ervaring!

De Toppers
Op mijn verjaardag gingen we naar De Toppers. Eerst afgesproken bij familie in Zoetermeer. Die hadden als verrassing taart gekocht met kaarsjes voor mijn verjaardag. Dus lekker koffie met taart en toen naar Amsterdam.

Ik vond het heel gezellig en heb erg genoten, maar voor het mooi was het eigenlijk veeeeel te warm!

Tochtje met pech en eigenlijk ook geluk
Gisterenavond ging ik met een motorvriendje een stukje rijden. Omdat het zulk lekker weer was, gingen we naar Goes. Hij wilde daar naar een motor kijken.
Gisterenochtend, toen ik met de motor de straat uit reed op weg naar mijn werk, vond ik al dat mijn motor raar stuurde. Ik heb nog gekeken naar stuur en voorband, maar zag niks bijzonders. "Zal wel tussen m'n oren zitten." Eenmaal onderweg kwamen we een rotonde tegen en ik kreeg de bochten amper gedraaid! Dat is toch helemaal niks voor mij. Ik voelde me niet veilig... Bij een benzinepomp samen even naar het voorwiel en zo gekeken en zagen niks bijzonders. Communicatie weer aangezet en we vervolgden onze weg. Nog maar nauwelijks weer op pad, leek mijn motor wel te dansen. Dat voelde ècht niet goed! Langs de kant gezet en wat schetst onze verbazing?

Een lekke achterband! Met dat ik mijn mobieltje pak om de wegenwacht te bellen, komt hij al aanrijden:

Band gecontroleerd: is wel al veel met de lekke band gereden... Band liep net zo snel leeg, als 'ie werd opgepompt. Daar moet een bergingswagen voor komen. Duurt een half uurtje. Hoe kom ik dan thuis? "Bel maar een taxi." Ik blijk alleen in het buitenland recht te hebben op vervangend vervoer. Dus manlief gebeld.

"Kom je me even halen? Ik sta op de A58, bij hectometerpaaltje 136,1." Tuurlijk kwam hij er aan! Toen stopte er een auto van Rijkswaterstaat.

Heel aardig, maar die kon niets voor ons doen. Hij weer weg. Stopte er een politieauto.

Die konden ook  niets doen en reden dus ook weer weg. Gelukkig kwam de bergingsauto snel.

Motor op de auto. Hij wilde ons daar niet laten staan en stelde voor mij af te zetten bij de volgende afslag. Daar was ook een carpoolplaats. Zo gezegd, zo gedaan en een half uurtje later stopte manlief met een frisdrankje. Na de verfrissing gingen we weer naar huis. Na half twaalf kwamen we daar pas aan... Wat een dag! Maar gelukkig ben ik niet met de motor onderuit gegaan!!

Bijna twee maanden verder...

Alweer 17 februari...
Als je even niet op let, zijn er zo maar 7 weken voorbij... Op handwerkgebied ligt hier nagenoeg alles stil... 
Ik heb een carnavalsjurk gemaakt voor dochterlief van stropdassen. Hij is erg leuk geworden!

Nu moeten er nog 6 jacquet-jassen komen voor ons bezoek aan De Toppers op mijn verjaardag.

Motorrijden

Als het droog weer is, zonder pekel, ben ik weer op de motor te vinden. Het onbezorgde gevoel ben ik helaas kwijt. Af en toe vind ik het best spannend en sommige acties van andere weggebruikers bezorgen mij wel een (sterk) verhoogde hartslag. Maar dat zal te zijner tijd wel slijten.

Verrassing

Een vriendinnetje van mij is vandaag jarig en als verrassing ben ik even op de motor gestapt om een kopje koffie bij haar te drinken. Verrassing geslaagd!!

Motorbeurs

Volgende week is de motorbeurs in Utrecht er weer. Vorig jaar mocht ik er zelf staan bij de stand van Hans van Wijk Motoren. Ook dit jaar had dat gemogen, maar ik vond het heel leuk om een keer meegemaakt te hebben, maar het is hard werken, lange uren en (relatief) weinig betaald. Dit jaar ga ik gewoon weer als bezoeker en kan ik zoonlief en zijn vriendin daar even bezoeken.

Het mooie weer

Zo en nu ga ik even lekker genieten van het mooie weer. Een lekker stuk wandelen met manlief en ons Coopertje.

Olympische Winterspelen

Tussendoor geniet ik ook een beetje van de Olympische Spelen en dan met name het snowboarden, rodelen, skeleton. Dat vind ik het leukst!

2017

Wat een jaar! Zeker geen slecht jaar, maar er is best een en ander gebeurd:

- motorongeluk van zoonlief;
- mijn eigen motorongeluk;
- verhuizing van dochterlief;
- verhuizing van zoonlief;
- kampioenschap van Feyenoord;
- fantastische vakantie in Zweden;
- het overlijden van een goede vriend van mijn ouders en van onze oude buurvrouw;
- een schoondochter erbij gekregen (nee, ze zijn nog niet getrouwd :));
- een bonus kleindochter kregen we er gratis bij!
- veranderingen op het werk, maar daar het gaat gelukkig nog steeds goed!\
- ik heb weer een quilt gemaakt!!
- dochterlief is gestart met rijlessen;
- zoonlief heeft een andere baan;
- o ja, we hebben een andere auto gekocht van de zomer;
- ben eindelijk op Zweedse les gegaan!

Nou, dat is toch niet niks!! Vanavond luiden we het oude jaar gezellig vanuit ons eigen huis uit. Samen met zoonlief en zijn lief. En dan gaan we wel zien wat 2018 ons gaat brengen.

Ik wens jullie allemaal:
12 maanden zonder ziekte
52 weken zonder stress
365 dagen met geluk
8760 uren zonder ruzie
525600 minuten vrede
31536000 secondes blijdschap

Kortom een prachtig:

Teveel om op te noemen!

Jeetje, voordat je het in de gaten hebt zijn er drie en een halve maand voorbij... En wat is er veel gebeurd! Ik ga niet alles uitgebreid uitschrijven, maar zoonlief woont nu samen en hebben manlief en ik het huis alleen. Natuurlijk met onze Cooper!

We hebben een zalige vakantie gehad in Zweden!

En nu zijn we al weer drie weken thuis.... Zo langzaam maar zeker krijgt de oude slaapkamer van zoonlief een nieuwe bestemming. Allereerst wilde ik daar een nieuwe, hoge schoenenkast zodat ze allemaal bij elkaar staan en het er dus een stuk opgeruimder uitziet.

Ik een stevig schoenenrek besteld. Vrijdagmiddag heb ik een deel in elkaar gezet en gisterenochtend de rest. Het oogde niet erg solide, maar tegen beter weten in het rek ingeruimd. Her de der wat vastgezet, want "je weet maar nooit".

Na ruim twee uur hoorden we een hoop lawaai van boven en ja hoor....

Het schoenenrek is ingestort en alle schoenen liggen over de grond :(  Ik heb de deur even achter mij dicht getrokken en ga mij beraden op een èchte stevige oplossing.

Tot gauw weer!

Druk, drukker, drukst

Gelukkig heb ik "maar" twee kinderen :)

Dochterlief heeft vorige week de sleutel van haar nieuwe huisje gekregen. Helemaal blij met deze maisonnette! Er moet wel een en ander gebeuren, maar we doen ons best!

Eerst behang afhalen:

Onder toeziend oog van mijn trouwe viervoeter:)

Dan de spullen klaar zetten. Ze heeft gekozen voor behang waarbij je de behanglijm op de muur moet smeren.

En dan het behang vanaf de rol op de muur. Dat redde ik niet alleen, maar gelukkig was daar mijn vader om me te helpen.

En dan zit er opeens een aantal banen op!

Zaterdag was ik even op de motor naar de quiltwinkel in Rozenburg en daarna nog naar Republic Moto voor een gave sweater!

Zondag hadden manlief en ik 30 jaar verkering :). We zijn met het hele spul naar het Dolfinarium geweest. Iedereen reed met iedereen mee, waardoor zoonlief en ik samen op de motor konden. Dat was ons eerste ritje samen na zijn ongeluk. Alles ging goed, onderweg eventjes gestopt, want een heel nieuw leren pak zit nog niet super comfortabel :)

Vanaf morgen ga ik weer rustig verder met klussen bij dochterlief. Zaterdag gaan we haar verhuizen en aanstaande maandag krijgt zoonlief de sleutel van zijn woning en gaan we daar vrolijk verder :)

Kortom, we zijn druk, heel druk! Ons huis lijkt ondertussen wel een opslagplaats voor alle mogelijke huisraad :), maar dat geeft niks. Het heeft ook wel wat! En wat zal het zalig zijn als straks alles z'n plekje heeft in het huis van zoonlief. En wat zal ons huis dan weer groot aandoen :)

Ik wens jullie een hele fijne week en het zal wel weer even duren eer ik weer in de lucht kom, maar je weet nu in ieder geval wel waar ik mee bezig ben!
Ondertussen werk ik ook nog aan een quilt voor zoon- en schoondochterlief. Maar die blijft nog even geheim.

Over van alles en nog wat

Het leven kabbelt rustig voort. Ik ben voor het eerst naar de zwarte markt in Beverwijk geweest. Dat vond ik een hele ervaring, moet ik zeggen :)

Trimster
Cooper is naar de kapper geweest. Voor het eerst naar Trimsalon Nadine. Ik had haar gezegd, dat ik in die vier jaar nog geen trimster in de buurt gevonden heb waar ik echt tevreden over ben. Die uitdaging ging zij graag aan! Nou, ik ben enorm tevreden!

Ik heb Cooper daar naar toe gebracht. Nadine kwam al meteen op mij over als een lieve vrouw en ook haar man doet erg aardig aan. We overleggen even over wat ik wil en wat ik zeker niet wil en dan ga ik weg. Ze zal bellen als ze klaar is.
Een uur later krijg ik een appje: Cooper heeft even pauze. Het berichtje is voorzien van een foto. Wat attent!!

Dit is de foto die de trimster op haar Facebookpagina heeft gezet. Voorzien van onderstaande tekst:

Vandaag was de mooie Australian Labradoodle Cooper in de salon. Wat was hij ongelooflijk lief 😍 Hij gaf heel duidelijk en vriendelijk met kalmerende signalen aan ( zie boek: Kalmerende signalen van Turid Rugaas) als het hem even te veel werd en was zo dankbaar wanneer ik daarop reageerde door hem even van de tafel te tillen en een kleine pauze te geven....super hond

Daar werd ik helemaal blij van! Nou Nadine, reken er maar op dat we de volgende keer weer terug komen! Net zoals wanneer je zelf bij de kapper bent geweest, zit zijn haar wel heel erg netjes. Daar gaan we verandering in aanbrengen.

Zaterdag ga ik met de motor eerst naar De Quiltster. Gezellig even met Marcha gekletst en de prachtige nieuwe winkel bewonderd! Ik heb twee roze lappen stof gekocht voor mijn project in spé :)
Toen ik klaar was, belde ik manlief en spraken we af op het strand van de Maasvlakte. Ik kwam aanrijden en hij was er al. Cooper herkende mijn motor en kwam meteen op mij afrennen :) Daarna lekker over het strand gelopen en Cooper heeft zalig gespeeld. Toen was dat hele nette er wel af!

Zó jammer, dat hij niet op de motor past. Dan maar even er voor poseren.

Ondertussen is Fancy (de Australian Labradoodle van mijn schoonouders) goed gewend en heeft ze het steeds beter naar haar zin. We horen goede berichten en gaan dit weekend wel weer even kijken.

Leuk stel zo samen, hè?

Gisterenavond belde dochterlief redelijk in paniek op: de kat was op de nog hete kookplaat gesprongen en had haar pootje verbrand. In haar eentje kreeg ze het niet voor elkaar om te koelen. De dierenarts die avonddienst had was niet in zijn hum en diende dochterlief erg onvriendelijk van advies. Nog niet eens een heel goed advies ook (koelen met zo koud mogelijk water... ach arm diertje).

Toen ik aankwam hebben we het pootje van Mila even bekeken en konden er helemaal niets aan ontdekken. Klein plastic maatbekertje gevuld met water waar de kou net van af was, Mila gepakt. Die stribbelde heel erg tegen en begon te blazen. Instinctief pakte ik haar goed in haar nekvel en ze bleef keurig zitten! Pootje in het bekertje water en na een paar minuten hebben we de kookwekker op 10 minuten gezet. Toen ze nog een seconde of 5, 6 moest wilde ze niet meer en hebben we haar los gelaten. Natuurlijk moest eerst die kletsnatte poot afgedroogd worden door Mila zelf en daarna liep ze er keurig op weg! Nou, die zal zich wel twee keer bedenken voor ze weer op het aanrecht springt! Gelukkig is het heel erg mee gevallen!

Morgen heb ik mijn eerste cursusdag van de driedaagse cursus Verandermanagement van ICM.

Ik ben heel erg benieuwd!

En morgen stemmen natuurlijk.... Ook daar ben ik erg benieuwd naar en dan met name naar de uitslag.

Ik wens jullie een mooie week met dit prachtige weer!