woensdag 5 december 2012

Primeur en cupcakes

maar laat ik bij het begin beginnen. Dinsdag moest er één plek bij het linkeroor van dochterlief nabehandeld worden met PDT
Om half negen moesten we in het ziekenhuis zijn. Dan wordt de te behandelen plek ingesmeerd met gel en verbonden. Dan volgt een wachttijd van vier uur. Aangezien je gewoon het ziekenhuis uit mag, gaan wij dan altijd de stad in.
Even her en der rondgekeken en rond koffietijd liepen we naar Ten to three bakery in de Aert van Nesstraat. Marcel, van onze quiltbee, vertelde de vorige keer dat er een cupcakezaakje is verschenen in het centrum van Rotterdam.

Wat een geweldige tip! Ze hebben fantastische cupcakes, woopie pies, sandwiches enzovoort en alles in een suikerzoete aankleding, maar wel erg lief! Dochterlief en ik konden niet kiezen, dus namen we een grote citroencupcake en een woopie pie met aardbeiden. Samen delen, konden we ook van allebei proeven. Mmmm, wat zalig!! Ondertussen schoof mams ook aan. Zij nam een mini cupcakeje, maar de smaak is groots! We besloten meteeen om voor vanmiddag bij de thee kleine cupcakes mee te nemen.


Zien ze er niet geweldig uit? Ze smaken zo mogelijk nòg lekkerder! Daarna liepen we via de Lijnbaan naar Donner alwaar we bij Bagels and Beans een overheerlijke bagel aten als lunch. Daarna was het tijd om terug te gaan naar het ziekenuis.
Aangezien dochterlief deze behandeling al vaker heeft gehad, weet ze hoeveel pijn het kan doen. En de te behandelen plek is onlangs geopereerd, dus de huid is nog erg gevoelig en we vroegen dus om een verdoving. Die kreeg ze ook en de belichting startte... vier en een halve minuut. Op een gegeven moment zie ik haar schouders schokken en de tranen over haar wang lopen. Terwijl ik nog koelde met een speciaal apparaat... Na deze eerste sessie zakte ze buiten de behandelkamer op de eerste de beste stoel en moest heel erg huilen. Dit deed zo'n pijn en over twee uur moet het dan nog zestien minuten belicht worden. Wat is wijsheid? We overleggen even onderling en ik zeg ook tegen dochterlief dat ze zelf moet beslissen en als zij denkt dat ze het niet aan kan, ga ik het bespreken. Na verloop van tijd krijgen we terugkoppeling. De behandelend dermatoloog respecteert de beslissing van dochterlief, maar wijst ons er wel op dat, als er later weer een plekje op die locatie komt, het zou kunnen dat dat het gevolg is van het niet afmaken van de behandeling. Daar moest ik bijna om lachen, want er blijven altijd plekjes komen en ongetwijfeld ook daar! Of ze nu wel of niet die behandeling afmaakt.

We gaan naar huis. Dit hebben we nog nooit gedaan. Weer eens een primeur. Dochterlief heeft er een beetje dubbel gevoel over, maar ik ben blij en trots dat ze deze beslissing heeft genomen!

5 opmerkingen:

  1. Jeetje wat een moeilijke beslissing, maar goed dat zij dit heeft aangedurfd. Het is per slot van rekening haar lijf, zij geeft de grenzen aan. Respect, groeten van liesbeth

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een hele lastige beslissing, maar ik denk dat jullie het niet zomaar hebben gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O lieverd wat naar om dit te lezen, ik kan me voorstellen dat Lotte het niet meer aan kan, en wat een moeilijke beslissing
    heel veel sterkte voor jullie beidjes
    dikke knuf joke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat jammer toch dat er iedere keer nieuwe plekken komen. Gelukkig doen jullie wel je best om er toch een leuke dag van te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wow, wat een nare toestanden allemaal he. En hoe lekker en zoet die cupcake's ook zijn, de pijn kunnen ze niet verlichten helaas .... (kunnen ze dat niet uitvinden?)....
    Sterkte voor d'r.
    Meer over de dagen waar je naar vroeg (hoop ik morgen) binnenkort op mijn blog. Vergeet ik door alle drukte steeds foto's te maken! Grrr... Morgen nog 1 dag, proberen we het dan alsnog...
    fijne avond!

    BeantwoordenVerwijderen